1. میهمان طرفدار میرحسین موسوی، در ارایه نظراتش دسته بندی خاصی را ارایه نمی کرد و به صورت مغشوش، از هر دری سخنی می گفت. دامنه اظهار نظرهای بعضا نسنجیده او از راه آهن شیراز تا نان سنگک سعادت آباد و از هدفمند کردن یارانه ها تا آزاد سازی رسانه ها در نوسان بود. در چنین وضعیتی، دستیابی به یک نتیجه مشخص و مفید غیر ممکن است. بهتر است میهمانان «به سوی فردا»، زمان نود دقیقه ای برنامه را به یک موضوع معین اختصاص دهند و دنبال ارایه تمام اعوجاجات فکری و دریافت پاسخ آنها در مدت کوتاه برنامه نباشند.

   2. در جریان این مناظره به دفعات از ردصلاحیتها به عنوان آسیبی جدی در انتخابات یاد می شد، حال آن که میهمان مخالف وضع موجود از جمله نامزدهای تایید صلاحیت شده در انتخابات مجلس هشتم از حوزه تهران، اسلامشهر و شهرری بوده اما به دلیل عدم توانایی در کسب آرا مردم در میان نامزدهای انتخاباتی نفر چهل و پنجم تهران شد و نتوانست به مجلس راه یابد. با این تفاصیل در سراسر این برنامه می کوشید خود و جریان مطبوعش را قربانی رد صلاحیت نشان دهد حال آن که اگر قربانی شدنی هم در کار باشد، او و هم حزبی هایش قربانی اراده جمعی مردم و دموکراسی حاکم بر انتخابات ایران شده اند.

   3. نماینده طرفدار میرحسین موسوی در ابتدای این برنامه از این که رییس جمهور در همه مسایل اظهار نظر می کند، انتقاد کرد که نقد به جا و درستی بود اما متاسفانه در ادامه این مناظره مشخص شد که خود او هم مانند آقای رییس جمهور، در همه موضوعات تخصصی اظهار نظر کارشناسی کرد. او در خلال مناظره ادعا کرد که می تواند با حضور در برنامه های صدا و سیما، دولت را در حوزه های اقتصاد، خارجی و داخلی نقد کند. وی به طعنه آقای رییس جمهور را در همه حوزه ها صاحبنظر دانست اما جالب این که خودش مدعی شد می تواند در تمام این حوزه ها با وی بحث کند!

   4. ادعای او درباره تواناییش در حوزه های مختلف در حالی بود که نماینده طرفدار میرحسین نه از قانون برنامه چهارم توسعه که مصوب خودش بود خبر داشت و نه مفاد قانون لایحه هدفمند کردن یارانه ها را مطالعه کرده بود و نه حتی تاریخ تصویب قانون را به درستی می دانست. با این حال از عمل نکردن دولت به قانون برنامه چهارم توسعه گله داشت.

   5. میهمان طرفدار میرحسین موسوی با معرفی خود به عنوان مخالف وضع موجود، سعی داشت میهمان اصولگرا را موافق وضع موجود نشان دهد. حال آن که فاصله وضع موجود با وضع مطلوب بر کسی پوشیده نیست. طرفداری و تایید وضع موجود در مقایسه با آرمانهای موعود، اشتباهی است که میهمانان اصولگرا تا کنون مرتکب نشده اند و میهمان اصولگرای آخرین برنامه هم چنین اشتباهی نکرد و تلاش میهمان طرفدار میرحسین موسوی در این زمینه بی اثر ماند.

   6. میهمان طرفدار میرحسین موسوی در مثالهای خود هم انصاف را رعایت نمی کرد. آنجا که تورم بالا رفته است (تورم 49 درصدی زمان آقای هاشمی) تقصیر با مجلس –به زعم اواصولگرای آن زمان- است، اما زمانی که تورم (در دولت آقای خاتمی) پایین آمد، افتخار آن نصیب دولت می شود و مجلس هفتم نقشی در آن نداشته است! به بیانی دیگر، اگر تورم بالا رود، طبق یک قاعده عجیب و غریب، مقصر اصولگرایان هستند–چه در مجلس و چه در دولت- ولی اگر تورم پایین بیاید، نقش اصلی را دوم خردادی ها بازی کرده اند. حتی اگر این کاهش تورم (که اطاعت از 18درصد به 11 درصد خواندش) به برکت فعالیت اصولگرایان در مجلس هفتم و مجبور کردن خاتمی به کاهش سود بانکی و جلوگیری از افزایش قیمتهای 9 قلم کالای اساسی، باشد باز هم افتخارش از آن دوم خردادی هاست!

   7. میهمان طرفدار میرحسین موسوی در جریان مناظره مکررا بحث مقایسه پیامکی را مطرح می کرد در حالی که مردم پیام اصلی خود با خلق حماسه 40 میلیونی انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری اعلام کرده بودند و نتایج ان نطرسنجی برای همه مشخص است، اما گویا برخی هنوز این پیام را دریافت نکرده اند.
   8. میهمان طرفدار میرحسین موسوی در حالی در جایگاه مردم نشسته و از جانب آنان سخن می گفت که تا انتهای برنامه مشخص شد، او در حماسه مردمی 9 دی امسال، حتی در میان مردم حضور نداشته است اما به راحتی آن را تحلیل می کرد و معتقد بود که این حماسه متعلق به همه جریانات است. او مردم را عصبانی از انتخابات و مخالف عملکرد اصولگرایان می نامید اما  درادامه برنامه با ارایه نظرسنجی صداوسیما توسط میهمان اصولگرا مشخص شد که دغدغه های اصلی مردم، بیکاری، گرانی و تورم است و انتخابات تنها دغدغه 4 درصد از مردم است. او هیچگاه به این سئوال پاسخ نداد که اگر مردم ایران نسبت به این انتخابات معترض هستند چرا این اتفاقات فقط در تهران رخ داد؟

   9. و باز هم سئوال مکرری که بی پاسخ ماند و امید که در برنامه های بعدی کسی پیدا شود که به این سئوال پاسخ دهد که : چرا برخی بحث تقلب و جنایت را مطرح کردند بدون اینکه یک دلیلی بیاورند. چرا نظام را به دروغ متهم کردند و چرا هفت ماه است که مملکت را در آتش این جرم بزرگ می سوزانند. آیا مردم باید تاوان رای ندادن به امثال آقای اطاعت در مجلس هشتم و میرحسین موسوی در انتابات ریاست جمهوری را پس بدهند؟ به راستی گناه مردمی که مشی امثال آقای اطاعت و میرحسین موسوی را قبول ندارند چیست؟ این آقایان انتقام چه چیزی از مردم می گیرند؟

                                                                                                         مصطفی صدیق پور